Een bijzondere ontmoeting
2 februari 2020 - Zwolle, Nederland
Wie de nieuwsbrief van stichting L’ Amour du Prochain gelezen heeft, weet dat Christophe enkele maanden geleden voor de rechtbank in Matadi moest verschijnen. Zijn oudste broer wilde hem en de straatkinderen weg sturen uit het opvanghuis, hun ouderlijk huis. Vol emotie heeft Christophe destijds gepleit voor het opvanghuis. Hij moest verschijnen voor de procureur generaal. En deze was op een wonderlijke manier geraakt door de emotie en pijn van Christophe. Hij besliste dat de kinderen in het huis mogen blijven wonen.
Vanaf die tijd waren er zo nu en dan gesprekken met deze procureur generaal. Het waren fijne, vriendschappelijke gesprekken. Bij Christophe zat er nog wat angst voor deze machtige man. Beveiligd door een heel aantal militairen voelde hij toch wat “eng” aan. Tot de rechter op een dag zei: “Ik zou graag eens bij jou op bezoek komen, in Nederland”. De situatie niet erg serieus nemend, stemde Christophe toe. Het visum dat de hoge rechter aan moest vragen, werd probleemloos door de Nederlandse ambassade afgegeven. En zo werd het werkelijkheid.
Eind januari haalden we mr Paul op van het vliegveld. Het was zijn eerste keer in Europa. Voor ons zeer spannend. Een man met zo’n hoge positie, wonend in een enorme villa en gewoonlijk zwaar beveiligd... op bezoek bij een eenvoudige familie in een rijtjeshuis. Het leek haast een bijbelverhaal.
In de tijd dat Paul bij ons was, hebben we iets mogen laten zien van ons leven hier en ons gezin. Paul was de eerste dagen duidelijk op zijn hoede. Hij vertrouwde ons absoluut niet, maar zijn nieuwsgierigheid naar deze Congolese Europeaan was groot. Hij liet zijn telefoon niet los en had het plan twee dagen te ontdekken wie Christophe was en dan door te reizen. We merkten wel dat hij steeds meer begon te ontspannen en hadden mooie gesprekken. Uiteindelijk is Paul anderhalve week gebleven!
Zijn afscheidswoorden troffen ons:” ik zal mijn kinderen vertellen dat ze familie in Nederland hebben”. Hij was geraakt door ons gezin, waar hij eenheid en liefde had ervaren. Wat voelden we ons rijk!
Het bezoek van Paul heeft vele deuren geopend. Mogelijkheden tot handel tussen Nederland en Congo, maar ook een stukje erkenning van Christophe. Als hij nu op reis gaat, is hij niet meer de onbegrepene, maar zal er tenminste één persoon zijn die iets weet van de pijn in zijn leven, de liefde voor zijn gezin, zijn verlangen God te dienen en het Congolese volk en zijn verscheurdheid tussen Nederland en Congo. God is zo groot!
Wat een ontroerend verhaal. Ik bid jullie Gods zegen toe nu de tijd daar is om op reis te gaan Christophe én thuis te blijven Mirjam met de kinderen. Hoop en bid dat jullie kracht, moed en liefde ervaren!
Fijn om deze reisblog te volgen!
Lieve groet, Gerda
Truus en Peter.
Een mooi getuigenis van bijzondere mensen en een bijzonder mooie God.